زندگي نامه آيت الله سيد محسن حکیم

( ملیت: ایرانی  قرن:14)

(1390 -1306 ق)، فقیه، مجتهد و مرجع تقلید. در نجف متولد شد. در شش سالگى پدرش را از دست داد و برادرش سرپرستى او را بر عهده گرفت. وى مقدمات را تا قوانین نزد برادر بزرگ خود و بقیه‏ى علوم را نزد سایر فضلا فراگرفت. پس از اتمام درس سطح، محضر ملا محمدكاظم خراسانى رسید، و از وى بهره گرفت. آنگاه به تدریس فقه و اصول پرداخت، و مدتى در صحن نجف و مسجد هندى به اقامه‏ى نماز جماعت پرداخت. وى پس از فوت آیت‏اللَّه حاج آقا حسین بروجردى، مرجعیت تام در میان شیعیان دوازده امامى پیدا كرد. آیت‏اللَّه حكیم در هشتاد و چهار سالگى در كاظمین درگذشت و در نجف به خاك سپرده شد. آثار او عبارت‏اند از: «رساله‏ى عملیه»؛ «حاشیه على العروة الوثقى»؛ «حقایق الاصول تعلیقه على كفایة الاصول»؛ «دلیل الناسك» یا «راهنماى مناسك حج»؛ «منهاج السالكین» و «منهاج الناسكین».

برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

منابع زندگینامه: الذریعه (163/23 -149/6)، شرح حال رجال (192 -190 /5)، مولفین كتب چاپى (220 -217 /5).